Thy Womb

Ang galing... isa na naman pong makabuluhang pelikula ang nilikha ng mga magagaling nating derektor, isang pelikulang hindi mo naisip na maaari palang gawin, Salamat, yan ang aking unang bati sa mga taong gumawa ng pelikulang ito, lubus at taos puso ang aking pasasalamat sa lahat ng taong nasa likod ng pelikulang Thy Womb, sa wakas napanood ko na rin ang pelikulang gumawa ng ingay sa mundo ng Indie Film (Although hindi ako sure kung indi film nga ba ito o partly indie film lang) binigyan ng ibat-ibang parangal at 5 minutes standing ovation sa ibang bansa at maging sa sinehan sa SM North, matapos naming panoorin naghiyawan ang mga tao at nagsipalakpakan dahil sa sobrang paghanga nila(namin) sa pelikula,  ito ay isang kwento na hinugot mula sa kultura ng mga Muslim sa Tawi-Tawi (The Southernmost frontier) na kung tawagin natin ay Badjao, isang kultura na puno ng kritisismo, isang probisya na malayo at halos di na naririnig ng gobyerno, isang kwento na magbibigay liwanag sa isang madilim na pagkakakilala natin sa kanila.

Ibang-iba ito sa inaasahan kong takbo ng pelikula, dahil hindi ito tungkol sa kung gaano kakumplikado ang mga kaguluhan sa Mindanao bagkos ito ay isang kwento tungkul kay Shalelah isang Badjao o Siamal at ng kanyang inaalagaang pamilya, isang kwento tungkul sa payak na pamumuhay ng mga badjao, tungkul ito sa makulay na kultura ng mga kapatid nating namumuhay ng payapa malayo sa kinagisnan natin, at kung papaano nila naitatawid ang kanilang pang araw-araw na pamumuhay.

Kung ang hinahanap niyo ay isang pelikulang magbibigay sa inyo ng excitement, mananakot, gugulatin kayo o di kaya naman ay magbibigay saya at ngiti sa inyo, pangungunahan ko na kayo, hindi para sa inyo ang pelkulang ito, pero kung ang hanap niyo ay isang pelikulang kapupulutan niyo ng aral at siyang magbubukas ng inyong isipan, isa na siguro ito sa mga pelikulang masasabi kong dapat nating alagaan at mahalin.

Bilang isang Muslim, natutuwa akong ipakilala sa inyo ang aking kultura sa pamamagitan ng pelikulang ito, payak at simple lang ang pagkakagawa, mabagal ang bawat eksena na siyang naging dahilan upang mabilis mong maintindihan ang gustong ipahiwatig ng derektor, tahimik at wala masyadong sound effect liban sa mga alon at tinig ng karagatan, mahinahon ang bawat dialogue na siyang naging dahilan upang mabilis nating maunawan ang bawat katagang kanilang ginagamit, bukud dito natutuwa rin ako sa magkahalong lengguahe na kanilang ginamit, ito ang Tagalog, Sinama (salita ng mga Tawi-Tawian at mga Badjao) at Sinug (salita ng mga Tausug) “take note: with matching subtitle pa”.

Nakatutuwang pakinggan na ang isang Bimbol Rocco ay magsasalita ng Sinama, at masasabi kong hindi matatawaran ang kanyang husay, at siyempre si Shelelha (Miss Nora Aunor) dito ipinakita ni Miss Nora Aunor kung bakit siya tinawag na Super Star, kasama rin sina Miss Lovi Poe at ang aking crush na si Miss Mercedez Cabral.

Dowry (Ungsud) – isa ito sa pinaka importanteng parte ng pagpapakasal, kung wala ka nito, hindi mo mapapakasalan ang iyong minamahal, ang laki at halaga ng Dowry ay ibinabatay ito sa antas ng pamumuhay ng pamilya ng babae, halimbawa sa eksena na kung saan ay namanhikan sina Shalelah at kanyang asawa na si Bangas-an (Bimbol Rocco), hiningan sila ng 200k dahil nakatapos daw ang kanilang kapatid sa pag-aaral, sa kultura kasi ng mga Muslim, dapat mong igalang at erespeto ang pagkatao ng babaeng mapapangasawa mo, dapat ikaw mismo (bilang mapapangasawa ng babaeng minahal mo) ang unang taong mag-aangat sa kanyang dangal, dapat pahalagahan mo ang kanilang pamilya, ang babae sa amin ay hindi ito parang prutas na pinipitas lang, hindi paninda na bibilhin mo lang, hindi ito bagay na babayaran mo lang, ito ay parang isang prensesa na dapat mong hanapan ng paraan para mapangasawa mo, at sa pamamagitan ng ungsud maipapakita mo sa pamilya ng babae na kaya mong buhayin ang anak nila.

Natutuwa rin akong mapanood ang kagandahan mismo ng Tawi-Tawi, dahil kung may Blue Lagoon ang Hollywood, meron naman tayong Green Lagoon, at kung merong Floating Market ang Thailand, meron rin tayong sariling bersyon nito sa Sitangkai Tawi-Tawi. Mapapanood rin natin dito ang sayaw ng mga muslim na kung tawagin ay Pangalay na sinasabayan ng tugtug gamit at gabbang o kulintang, at syempre maririnig natin ang orihinal na bersion ng kantang sumikat sa buong Pilipinas na Dayang-Dayang o maskilala sa title na Pakiring.

Thailand Floating Market

Sitangkai Floating Market

Marami akong nakitang pamilyar na mukha, tulad na lang ng lalakeng namagitan kela Shalelah at Bangas-an nang mamanhikan sila sa bahay nina Miss Lovi Poe, napanood ko rin ang anak ni Governor Sadikul Sahali na si Nurjay sahali, siya ang napangasawa ni Miss Mercedez Cabral sa Pelikula, natuwa ako nang makita ko silang sumayaw ng Pangalay, makikita niyo rin ang tradisyonal na dami ng mga muslim na kung tawagin ay Sablay at Batawi, ito ang suot ni Nurjay Sahali at Miss Mercedez Cabral ng sila’y ikasal sa pelikula.

Masarap panoorin ang pelikula, marahil kaya naging ganon ang aking pakiramdam ay dahil sa naranasan ko ang payak at simpleng pamumuhay dito, bagamat hindi kami orihinal na taga Tawi-Tawi, halos kalahati naman ng pamilya namin kung wala man sila sa Jolo Sulu ay nasa Tawi-Tawi ang mga ito, naging Election Officer din ang aking ama sa probinsyang ito ng mahigit sampung taon, at ako naman, naranasan kong magtrabaho sa Kapitulyo ng Tawi-Tawi sa pamumuno ni Governor Sadikul Sahali ng mahigit apat na taon, may labin-isang munisipyo ang Tawi-Tawi: namely Bongao (Main Capital), Panglimah Sugala, Simunul (where the oldest Mosque in the Philippines is located), Sitangkai ( the Seaweeds Capital of the Philippines), Sibutu (Formerly part of Sitangkai but separated early 2000), Mapun (Cagayan de Tawi-Tawi), Turtle Island (better known as Taganak to the native of Tawi-Tawi), Sapa-Sapa (Where my father used to be the Comelec Officer for more than 10 years before he retired), South Ubian, Tanduh Bas and Languyan. Sa loob ng labin-isang munisipalitidad, dalawa lang sa mga ito ang hindi ko napuntahan ito ay ang Turtle Island at Languyan.

Kaya naman masasabi kong may kakaibang excitement akong naramdaman ng mapanood ko ang pelikula at aaminin ko na sobra ko palang namiss ang lugar na ito, dahil kung gaano ka simple ang pamumuhay dito ganun din kasimple ang ang mga tao dito.

Para sa mga Tawi-Tawian

Salamat sa pagbabasa.

Manila Kingpin: The Asiong Salonga Story: Review

Respect yan ang tamang salita…. 

Sa wakas napanood ko rin ang “Manila Kingpin: The Asiong Salonga Story” at masasabi ko na sa pelikulang ito, nakamit na ni Gov. E.R. Ejercito a.k.a George Estregan Jr. ang tagumpay, paghanga at respeto na maigagawad nating mga manonood para sa isang artista, sa pelikulang ito pinatunayan niya ang kanyang husay at galing, pinakita niya na isa siya sa mga taong may tunay na dugo ng isang artista, pinakita niya na siya’y isang tunay na Ejercito.

Hindi ko na mawari kung kelan ang huling tagpo ng ako’y nakapanood ng Pinoy Aksyon Movie, sa pagkakatanda ko, ang huling pelikulang napanood ko ay ang pelikula ni DaBoy na “Hula mo Huli ko” na di ko pa natapos panoorin, tulad ng Manila Kingpin kasali rin ito sa MMFF (kung di ako nagkakamali), mula sa taong 2001 hanggang sa mga sandaling ito, unti-unti ng namamatay ang industriya ng pelikulang Pilipino, pakonti na ng pakonti ang mga ginagawang pelikula, at kung gumawa naman sila’y malimit e mga comedy romance na lang parati, di ko naman sinasabing hindi magaganda ang kanilang ginagawa, pero masasabi ko na pakorni na ng pakorni ang mga ito, isang beteranong aktor na may katandaan na pero nananatili parin ang kagandahang lalake sa kanyang mukha ang ipapareha sa isang starlet na ngayon pa lang umuusbong ang career, at malimit ang kwento ay ni-recycle na lang at binigyan lang ng ibang pangalan ang mga karakter dito, parang hindi ko na masikmura ang mga ganitong palabas, pero syempre dahil sa walang mapanood e pinagtyatyagaan ko na rin.

Siguro hindi lang ako ang nakapansin nito, siguro halos lahat tayo na mahilig manood ng pelikula, at isa na nga siguro dito si Gov. E.R. Ejercito, isa na siguro siya sa mga nakapansin sa pagtamlay ng industriya ng pelikulang Pilipino, kaya siguro mula sa pagiging inbisibol niya sa pinilakang tabi e bigla siyang sumulpot na parang isang propesiya na babago sa nakasanayan ng mukha ng MMFF (Metro Manila Film Fest), muli niya itong kinumpleto at muli nating napanood ang isang ASTIG na aksyon movie sa MMFF, mula sa Horror, Drama, Comedy, Fantasy ngayon naman Aksyon, JOB WELL DONE GOV. E.R. EJERCITO SALAMAT NG MARAMI.

Sa trailer pa lang, talagang napanganga na ako sa aking napanood, ooppps wait a minute, kapeng mainit, teka muna teka lang, totoo ba itong nakikita ko????? Pinikit-pikit ko ang aking mga mata ng ilang beses, pinunas-punasan ko ito’t baka may muta, AM I REALLY SEEING THIS???? IS THIS A REAL LIFE or IS THIS JUST FANTACY??? AKSYON??? AKSYON??? AKSYON???... totoo ba ito, at huwat… si GEORGE ESTREGAN JR. ang bibida??? Hindi ko naman sinsabing wala siyang karapatan para bumida sa sarili niyang pelikula, pero parang hindi lang ako sanay, kasi naman nakilala natin siya bilang isang napakalupet na villain, goons, gangster, kontrabida, kinaiinisan sa isang pelikula tapos ngayon bibida ang ating kontrabida, parang hindi ako makapaniwala, pero base sa aking napanood na trailer, masasabi ko na ito na…. narating na niya ang pwesto ng tagumpay na maaring makamit ng isang pursigidong artista, maihahanay na natin siya sa mga magagaling at talaga namang maipagmamalaki nating artista.

Sobrang simple ng kwento ng Manila Kingpin, isang siga na may puso para sa mga kababayaan niya at mga nasasakupan ang binansagang Hari ng Tondo, isang may prinsipyo na nakipagbakbakan, nakipagsuntukan, nakipagbarilan sa mga kaaway niya maprotektahan lang niya ang kanyang mga kanayon, isang simpleng tao na may simpleng pamumuhay ang tiningala at nirespeto ng lahat dahil sa kanyang mga nagawa sa kanyang kapwa, simpleng kwento, sa sobrang kasimplehan ng kwento ng pelikulang ito, masasabi ko na kaya itong ikwento ng isang mos-mos na bata, pero watch ka, ang pagkakagawa naman ng pelikulang ito ay hindi simple, hindi ordinary, ito ang isang halimbawa ng sinsabi nating “Simple pero Rock”, ito’y pinaghalong Desperado ni Antonio Banderas at ng The God Father nina Andy Garcia, Robert De Niro at Al Pacino, isang classic na pelikula na ginawa sa moderno panahon, Ang lupet ng dating, panlalakeng pelikula talaga, masasabi ko na isa ito sa mga pelikula na kapag-napanood mo e gusto mong ulit-ulitin, masasabi ko rin na isa ito sa mga pelikula na hinding-hindi mo makakalimutan kapag napanood mo.

Noong araw kapag gumagawa sina Nora Aunor, Vilma Santos, FPJ, Eddie Garcia at marami pang beteranong aktor at aktres ng mga pelikula masasabi mo na talagang dekalidad, at pinapatunayan ito ng paulit-ulit sa pamamagitan ng pagbanggit sa kanilang mga Pelikula, sino ba sa atin ang makakalimot sa linyang ito “Walang Himala!!! Nasa tao ang himala, tayo ang gumagawa ng himala”, hah! Bata pa ako naririnig ko na yan, minsan ginagawang katatawanan, minsan ginagawa nila ito bilang pagrespeto sa Super Star, e ito “Putang ina mo, anong karapatan mo para sabihan yan, dyos ka ba, hah?” oh well ekskyus niyo na lang kung medyo mali ang linya ko dyan, pero somehow similar to that, nakatatak na yan sa isipan ng marami, wala nang tatalo pa sa eksena na yan, at kung sakaling gagawin yan ng ibang artista, magmumukha lang silang tanga, dahil di nila mapapantayan ang ginawa ni Ms. V. sa pelikula na yan na pinamagatang “Dahil Mahal Kita”, e yung “Si Val, Si Val, Si Val, puro na lang si Val”….O di ba astig…, di rin makakalimutan ng tao ang eksenang ito, nasa labas ng pinto so Christine, nasa loob naman ang kanyang ina na si Toyang, umiiyak si Christine “Inay patawarin mo ako”, nagmamatigas naman si Toyang ang kanyang ina na sinabihan ang kanyang anak ng “Magdusa ka”, ilan lamang yan sa mga dekalidad na pelikula na mahirap malimutan ng mga manonood, ang isang pelikula, kahit gaano pa ito kasimple, kapag pinagbutihan mo ang paggawa nito, kahit na ang isang artistang nakatatak na bilang isang kontrabida sa pelikula ang pagbibidahin mo dito, siguradong magiging maayos at maganda ito, masasabi ko na naipakita na ni Gov. E.R. Ejercito ang kanyang talento, at ang pelikula niyang ito ay masasabi kong magiging isa ito sa mga classic na pelikula ng pelikulang pinoy na patuloy na ikukwento natin sa mga magiging anak natin at mga apo natin.

“Manila Kingpin: The Asiong Salonga Story”

Simpleng Pelikula pero Sobrang Rock, ito ay isang remake na pelikula, napaka-Classic ng dating pero moderno ang ginawang filming…. napaka-aksyon pero emosyonal…. napakabilis ng pagsasadula pero halatang marahang isinagawa ang bawat eksena…. nakatulong ang pagkakaroon nila ng Black and White effect maslalong nagkaroon ng kulay ang bawat detalye ng pelikula…. habang pinapanood mo e maglalakbay naman ang diwa mo sa nakaraan…. masasabi mo sa sarili mo “How is it like to be like him”…. ang linyang ito sa pelikula nato ay tiyak isa sa mga tatatak sa utak ng tao, “Ni hindi tumatayo ang mga balahibo ko sa iyo Golem, kung matapang ka, iputok mo yan, iputok mo”…. maalala ng lahat ng taong nakapanood nito ang eksenang papalabas na ng simbahan si Asiong Salonga, nakaputing amerikana ito at puting sombrero, kasama niyang naglalakad palabas ang kanyang mga kaibigan na nasa likuran niya, kasabay naman niya si Totoy Golem…. napakaganda rin ng eksena ni Asiong Salonga at ni Pepeng Hapon sa ulan, lupet talaga, sa mga Hollywood ko lang napapanood ang mga ganito eksena, naka-itim naman siya dito, dinaig pa nila ang Pistoleros, isipin mo, face to face silang dalawa ni Pepeng Hapon, para bagang draw ang nangyayari, slow motion, makikita mo ang bawat patak ng ulan, nagbabarilan ang dalawang magkatunggali, liliyad si Asiong Salonga, tatamaan ng bala si Pepeng Hapon sa tuhod niya, tapos sa dibdib, patay si Pepeng Hapon… malupet din ang bakbakan sa warehouse, ooppss!!! hindi ako sigurado kung warehouse nga ba iyon o bodega lang ng mga paso, basta malupet ang barilan doon, bagong technique ang mapapanood mo dito, Hollywood lang ang gumagawa nito, hindi ito ordinaryong bakbakan at barilan lang, trust me, when I say it, it must be good, isipin mo ulit, sinusundan ng camera lense ang bawat galaw ni Asiong Salonga, hindi ito yung tipo na isang putok, isang tutok ng camera sa kalaban, babagsak na ito…. napaka imosyonal naman ng eksena sa sementeryo, halos mapaiyak ako, hindi ko kayang panoorin ng deretso at tuloy-tuloy ang eksena na yun, ang sigang si Asiong, lumohod, umiyak at humalik sa puntod ng kanyang namayapang ina…. sa ending naman tayo, sobrang classic ng pelikulang ito, classic din ang dating ng pagkamatay ni Asiong Salonga, masasabi ko na talagang pinag-isipan ng mabuti ng gumawa ng pelikula ang eksenang ito, hindi siya basta-basta pinatay lang sa pelikula, kundi binuhay nila muli si Asiong Salonga sa eksenang ito, dito nila binigyang diin ang kanyang alamat, ang eksenang ito ang magpapatunay na “Don’t trust anybody”, dahil ang sarili niyang kaibigan ang kumitil ng kanyang hininga, hindi ko masyadong nasundan ang huling sinabi ni Asiong bago siya barilin ng kanyang kaibigang si Erning Toothpick, parang sinabi niyang “Ituloy muna para matapos na ito”  Bang! Slow Motion ang lahat, nabasag pa ang basong hawak ni Asiong dahil sa tagos ng bala, everybody freezes except Asiong Salonga, Slow Motion ang pagbagsag ng kanyang ulo sa lamesa, ngayon alam mo na ang kwento ni Asiong Salonga.

Personal Opinion:

Sana itong pelikulang ito ang siyang magiging umpisa ng sunod-sunod na aksyon movies, para sa akin, nakakasawa na rin ang mga tipikal kilig moments at feel good movies ng pinoy films, iba naman, bigyan niyo naman kami ng bagong putahe, tulad ng Manila Kingpin: The Asiong Salonga Story na nakakuha ng maraming awards sa nakaraang MMFF Award, 11 arwads to be exact, Best Picture, Best Derector, Best Supporting Actor and eight technical awards which included Best Cinematography and Best in Production Design, sobrang salamat sa lahat ng bumuo ng pelikulang ito, sa wakas, may napaanood din po tayong dekalidad na palikula, sana gagawa pa si Gov. E.R. Ejercito ng marami pang aksyon movie tulad nito, siguradong sa susunod na hataw niyo po Gov. E.R. Ejercito, tiyak nasa palad niyo po muli ang tagumapay.

Hindi ko na kailangang gawan ng review ang “Enteng ng Ina mo”, dahil siguradong luluha ka sa kakatawa sa pelikulang ito, ikaw ba naman Ai-Ai Delas Alas at Vic Sotto ang pinagsama, saan ka pa.

Hindi ko rin kailangang gawan ng Review ang “Ang Panday 2”, naku ba naman, kelan ba naman tayo binigo ni Sen. Bong Revilla, hindi pa ata.

Ginagawan ko ng Review ang “Manila Kingpin: The Asiong Salonga Story”, para maiparating sa lahat ng tao na ang Pinoy Aksyon Movie e di na tulad ng dati, astig na ngayon, sobrang astig na.

“Masmasarap mamatay sa kamay ng kaaway, ngunit masakit mamatay sa kamay ng kaibigan” - Asiong Salonga

Maraming maraming salamat po sa iyo Gov. E.R. Ejercito sa isang magandang pelikula.

Dirty Dancing

Ok.. ako na ang classic…

Siguro mga tatlong araw na ngayon ng marinig kong kantahin ni Dexter (isa sa mga housemate ni kuya eh este housemate ko pala) ang chorus ng soundtrack ng “Dirty Dancing” na “Time of my life” at dahil na rin sa napanood ko last 2 weeks ago na ginawa nina Ryan Gosling at Emma Stone ang lifting part ng last dance ng “Dirting Dancing” sa kanilang pelikulang “Crazy Stupid Love”  ay naging super curious na ako sa pelikulang ito, aaminin ko, matagal ko nang gustong mapanood ang Dirty Dancing pero hindi ako nagkakaroon ng lakas ng loob, dahil narin siguro sa pagaakala na ang ganitong pelikula ay di aangkop sa aking panlasa, dahil sa pagkakaalam ko ito ay puno ng mga malalaswang eksena base na rin kasi sa pamagat nito na “Dirty Dancing”, hindi ako ipokritong tao, pero ako ang klase ng lalake na hindi masyadong nanonood ng mga ganitong pelikula, masgusto ko pang manood na lang ng X-Rated kesa panoorin ang mga pelikulang kagaya ng “Malice” ni Nicole Kidman at Alec Balwin, kaya naman parati akong nawawalan ng ganang panoorin ang Dirty Dancing dahil narin sa inaakala ko na isa lang ito sa mga pelikulang iniiwasan ko.

Pero ng maranig kong kantahin ni Dexter ang churos ng soundtrack ng pelikulang ito, hindi na ako nagpaawat, naghanap ako ng magandang tyempo para mapanood ko ito, ganito kasi talaga ang ugali ko kapag nanonood ako ng mga pelikulang talagang pumupukaw ng aking interest, ayaw ko na naiistorbo, kasi ako ang klase ng tao na kapag nanonood eh pinupuna ko lahat ng makikita ko sa pelikula, hindi ko naman krini-criticize, pero sinusubukan ko lang pansinin ang bawat detalye ng pelikula, dahil sa isa rin ito sa mga pantasya ko ang maging isang magaling na film maker, ehehehe… pantasya lang naman.. wala namang masama di ba.

Anyway, enough is enough, here is my super duper late late late to the max review of the movie Dirty Dancing.

Ehem!!!, call it whatever you want but I call it “Simply Brilliant” it’s not the kind of movie that your are hoping it to be, from the title itself down to the story line, all the while since I was a kid I thought it’s as dirty as the title, but I was wrong, that was just the title of the movie, it did not show any nudity or exploitations of any individual. I also thought that the movie was about a competitions or something like that but I was disappointed again, it was simply a feel good romance movie set in the summer of 1960’s.

The movie is about Baby Houseman played by Jennifer Grey and her family spending their summer in a camp where he met the dance instructor named Johnny Castle played by the late Patrick Swayze, she had developed an infatuations to Johnny when she saw him dancing in the dance floor, she lies to her father to get money to pay for an illegal abortion for Johnny's dance partner and agreed to fill in as replacement for Johnny’s dance partner so that Johnny could perform in Sheldrake, a nearby resort where Johnny and his partner perform annually. The upcoming show requires Johnny to train Baby to become a better dancer and learn the required routine. As they working on to master the dance routine that Baby needs, they fell in love with each other and these where the romance begin, Ehem, I almost forgot this is a movie review and not spoiling things out, eheheheh.. so I must stop here.

Ok my review.

The movie is as simple as its production but the outcome is unexpectedly larger than life accomplishment considering the movie has no major stars (except Broadway legend Jerry Orbach in a supporting role as the father of Baby Houseman), of course Patrick Swayze and Jennifer Grey was still star in the process by that time.

I really like the scene at the Sheldrake where they first danced at the stage, baby really looks nervous at that time and as they came closer to do the lifting part, baby did not pursue on jumping over Johnny, instead she just danced some comic style, the people like it, and I think it’s cute.

There is a lot of memorable moments in the film, like the laugh of Jennifer Grey, it’s really like genuine and pure, most specially the scene where Patrick Swayze is standing at her back and they are practicing in their opening spiel or moves of their dance, as Patrick tried to touch her arms down to her under arms, Jennifer laugh out loud which would cause a destructions.

The scene from the forest where in Patrick is teaching Jennifer how to balance, it really gives the movie some originality, I remember Daniel Son doing the Karate Kid Signature Moves, it’s one of the best and for this movie, they can claim it to be their own.

And above all, I really like the last dance, it is actually the high lights of the film, this is where the soundtrack is usually played, as well as where everything is fall together to the right places, from realizations down to acceptance. I really like the last dance, most especially when Jennifer Grey and Patrick Swayze finally do the lifting; I wanna call it the airplane moves.

“Sometimes in this world you see things you don’t wanna see”

                                                                - Dirty Dancing

for Patrick Swayze.

Thank you for reading.

D”N

Puss in Boots

Ok! here is my review to the Movie Spin Off of Puss in Boots (El Diablo Gato, The Gingerhead Man, Chupacabra, the Furry Lover and Frisky Two Times), basically I am not gonna say anything that will spoil-out the story plot line of the movie but I will just point out some, the movie is very nice and well delivered, the character of Puss was never overrated and exaggerated in a sense that he had earned his reputations to carry the entire film alone without Shrek and company by his side.

Puss was first introduced to the cinema in the movie Shrek 2 (2004), he was an Out Law, running from the sheriff from his town, hiding from one place to another place looking for revenge and way to clear out his name from a terrible miss understanding between him and his brother Humpty Alexander Dumpty, his charm and charisma earned him to got a spin off movie of his own, I admit I am one of his avid fans, from Shrek to his own movie spin off I still fall into his most powerful and effective weapon his PITY LOOKING EYES, this is actually his most notorious and deadliest weapon ever since from day one he was introduced to the world.

Not like Donkey, this cats has the skill, from fighting to making people fall in love with him, his sense of humor and most romantic voice (Dubbed by Antonio Banderas) will truly make you say, “Oh men he is charming”, this cats is an Out Law but has a good heart, he was pushed to run away from his town, hiding from Sheriff and hoping to clear his name from being a bandits, He was an orphan in San Ricardo, he was raised by a woman named Imelda, there he was taught all the good deeds, he befriended with Humpty Alexander Dumpty and later swears that they will become like a brothers, they protected and watched each other’s back since then, together they dreamed of becoming legend.

Humpty Dumpty has a mission, to find the Magic Beans, and Puss with his skill he helped Humpty Dumpty, together they faced all the adventures in life just to find the magic beans, but when they finally found it, Humpty Dumpty betrayed him, and forced him to jail, there he meets Jack as in “Jack and the Beanstalk” yeah right, the Puss in Boots movie is still similar to Shrek where the story telling is based in different fantasy tale, in this movie he met Humpty Dumpty, Jack and Jill, Mother Goose and Jack, when he met Jack inside the prison, Jack tells him the terrible consciences they are facing when they stole the Magic Goose that lays Golden Egg, Jack told Puss that it was just the daughter of the Giant Mother Goose and that the Giant Mother Goose will not stop until she finally find her daughter, and she is coming for her daughter, there the real story begins.

Tell me how will you kill him with this kind of looks.

In the movie, Puss also meets Kitty Softpaws, she is a skilled theft, she has the unbelievable ability of soft touch, she can steal from you blind, and you'll never even know she was there! , Humpty Dumpty offered him gold to distract Puss from looking for a way out to clear his name, she was sent to help him manifests everything to force Puss to jail, so that he can rule San Recardo alone, but along the way, she fall in love to Puss and realized that it’s not just the gold that she wanted but the heart of the Furry Lover and Frisky Two Times.

Anyway this is just a glimpse to the movie Puss in Boots.

I give 5/5 to the movie.

My name would become legend

                             -Puss in Boots

D"N

Ang Babae sa Septic Tank

Once again, ay ginulat na naman tayo ng mga Indi Filmmaker na yan sa kanilang kakaibang approach ng paggawa ng pelikula, “Ang Babae sa Septic Tank is a very nice movie”, maganda at may sense of humors talaga, masasabi ko na hindi ito tipikal na pelikulang Pinoy na mapapanood mo araw-araw sa telibisyon, may kakaiba itong hatid sa Audience na hindi mo makikita sa ibang pelikula.

Ang story outline ng pelikula masasabi kong pang award winning nga, kaya naman among all the Indi film o Independent Film that we had in our country this movie is one of the best and had earned so much compares to other Pinoy Indi film, The film was released to over 50 theaters nationwide and has a total gross of 40 million pesos, 20 million on its first 10 days, a very huge amount for an Indi Film isn’t it.

Eugene Domingo’s performance is very natural, masasabi ko na hindi siya naging O.A dito at bumagay talaga sa kanya ang character, plus the fact that she is portraying herself in the Movie (portraying herself?) Uu… ginampanan niya ang sarili niya sa pelikula, actually dalawang character ang ginampanan niya una ang character ni Mila (isang wasted nanay na binenta ang kanyang anak sa isang pedophile) at ang ikalawa ay ang kanyang sarili, naging natural na lang talaga sa kanya ang pag-arte, at masasabi ko na in this movie she really done it well, talagang nakuha na niya ang respect at paghanga ng ibang artista sa kanya, she played Drama Queen, Musical Artist and Comedians in this film, I like the part where she explained that there are three types of acting she used in the movie, first “Elevator Acting”, second “TV Patrol Acting”, third “Acting like not acting but she is definitely acting”.. well hindi ko na eelaborate kung ano-ano ang mga iyon, pero kung gusto niyo malaman, panoorin niyo na lang.

Sa unang parte pa lang ng movie eh massasabi ko na nakuha na agad ng pelikula ang interest ko, unang sequence ng pelikula ay ganito agad ang makikita mo at maririnig mo “Wideshot, Payatas Dumpsite” tapos, Cut to, “Interior, Sa kauna-unahang pagkakataon ipapakita ang madilim at masikip na bahay ni Mila kasama ng pito niyang anak”, “Magpapakulo si Mila ng tubig at magbubukas ng instants para sa kanyang mga supling” “tulala si Mila” habang naririnig mo ang V.O na yan or Voice Over na yan eh makikita mo naman kung ano ang ginawa ni Mila sa Pelikula, kung hindi niyo po alam kung ano ang tinutukoy ko, ito ang tinawag na Screenplay, maganda ang pagkakagawa nila, meron kang V.O na maririnig sa ilang eksenang kinunan nila (well atleast similar sa ganon ang maririnig mong O.V sa pelikula).

Sa katulad ko na gustong matutunan kung paano gumawa ng script o screenplay eh madali ko agad naintindihan ang pelikula at kung bakit merong ganong V.O ang pelikula, matagal ko na rin itong pinag-aaralan, nagseself study ako sa ngayon tungkol sa paggawa ng Script dahil sa wala pa akong panahon para pumunta sa mga workshops, dahil nakakulong pa ako sa dalawang taong kontrata dito sa Saudi, pero kung naka-uwi na ako ng Pinas, eh susubukan kong maghanap-hanap ng mga Intitute na merong kurso nito, ang alam ko eh meron sa Edsa, APFi ata ang pangalan ng institute na iyon, kaso ang mahal ng bayad, nasa 45K ang pinaka mababang tuition fee, pero sulit naman dahil isa sa mga magiging mentor mo eh si Derek Celso ad Castillo.

Anyway back to the future tayo eh este sa pelikula tayo, tinaob lahat ng Ang Babae sa Septic Tank ang lahat ng Indie Film kung income lamang ang paguusapan, well as far as I know at ayun na rin sa nabasa ko sa Wikipedia eh ito na ang may pinaka mataas na kita kung Indi Film lang ang paguusapan hah, isa ako sa mga fanatic ng Indi Film, unang indi film na napanood ko ay “Ang Pagdadalaga ni Maximo Oliveros” tapos nasundan ng iba pang pelikula, madalas kasi eh nakukuha talaga ng mga indi filmmaker ang aking panlasa, kaya madalas akong manood ng mga indi film.

I personally recommend na manood kayo ng Ang Babae sa Septik Tank, kung gusto niyong tumawa, umiyak, kumanta, kung gusto niyo Makita kung paano makipagmeeting sa artista at kung paano gumawa ng script at higit sa lahat kung gusto niyo malaman kung ano ang tatlong uri ng pag arte na tinutukoy ni Eugene Domingo.


Ang Babae sa Septic Tank also features JM De Guzman, Kean Cipriano of the band Callalily, Cai Cortez the daughter of veteran actor Rez Cortez and special participation of Mercedes Cabral and Cherry Pie Picache.


Nga pala.. natawa ako doon, walang script si Cai Cortez, puro pacute lang ginawa niya doon. she played road assistant in the movie, JM De Guzman played Producer and Kean Cipriano played Director. 

Salamat sa pagbabasa.

D”N

The Man of Steel

Henry Cavill: The Man of Steel

Henry Cavill: The Man of Steel

 At last Warner Brothers have finally revealed, the New Superman Movie titled The Man of Steel have just issued some photo of Henry Cavill wearing the NEW (take note! “NEW”) as is NEWEST SUPERMAN Costume, it is way too far from what I expected or everyone else, because the newest suit or costume of Henry Cavill for his Superman Movie is a totally modified and revolutionized design from the classic out-fit of larger than life Superhero character.

The New superman DC Comic

Ultimate Superman 2000

I think the suit is an adaptation of the newest Superman Costume from DC Comics that came out early this year, but I am not curtained about it, and also there is another DC Comic that features Superman with a red-black-blue combination, it came out early 2000 (Note it was only a plan of DC to reboot the superman comic but it was cancelled right away).

I admit when I first saw the suit I said to myself WTF, because he really look like stupid wearing that kind of costume, but later on I thought that it’s kind’ a cool, when I notice the new changes they made for the new costume. Ok Lets define the suit point by point.

1^st The Cape – Of all the reviews I’ve read, it only point to one conclusion, Zack Snyder wanted to do some CGI effect with the cape to make it look stunning and more dramatic in effect, that’s cool.

2^nd The Neck – In the previous Superman Return Movie, the suit was a round neck tights, but in Henry Cavill’s Superman Movie it is something large round and I think it’s better this way compare from the previous one.

3^rd The “S” – At last it’s as big as the name of the character, the S on his chest is a little larger compared to the other costume of Superman, when you look at it, it seems to be he is saying, Look I am Superman.

4^th The Trunks – Weow!!!! I can’t find it, although some of the picture leakage you can see that he is still wearing trunks or brief, but in most of the pictures he doesn’t have any trunks on, and I think this is really what make it cool.

5^th The Belt – Again, I didn’t see him wearing any belt and for me it’s find, they just put some kind of a metallic design emboss on it, and that’s what make it super cool.

6^th The Boots – I like, I like, I like, I like. Now its high cut.

7^th The Tights – In the previous Superman Return Movie, the suit is made up a special garment that when you look closely to it you would find that it is mark with tiny “S” all around his body, it is only visible with the naked eyes when you look closely to it. But in the new Superman Movie: The man of Steel, the suit is made up of a very special fabric similar to the suit of the new Spiderman Movie, the suit look’s more futuristic and artistic, I think this is better, because Superman is not from our planet so he most have a very unique suit made up from a very fine fabric or garment.

8^th The Looks – Above all things, when you choose for someone to play the role of somebody, you must first realize if that person is suitable to play the role of that certain character, and for me, Henry Cavill is more than enough for the character, he is really a good looking guy, with a very manhood impression, good body, height and he has the resemblance to the late Christopher Reeve.

All in All, I think I really like that new Superman Suit, although it is almost 100% modified but still for me, it is the best.

How about you? What do you think?

Thanks you reading.

D”N

Spy Kids: All the Time in the World (2011)

10 years ago, when I saw the first Spy Kids, starring Antonio Banderras, Carla Gurino as Mr. and Mrs. Cortez and the original Spy Kids Alexa Vega as Carmen Cortez and Daryl Sabara as Juni Cortez, 10 years later the star of that movie are now grown up, Alexa Vega is now turning 23 tomorrow August 27,201, She was married on October 10, 2010 to producer Sean Covel, in a ceremony held in his hometown of Lead, South Dakota. She wore an Ian Stuart gown and was walked down the aisle by Robert Rodriguez (Director and creator of Spy Kids), while Daryl Sabara in the other hand is now 19 years old and He appeared in the 2010 movie Machete, as well as in the MTV movie "Worst. Prom. Ever." which premiered Tuesday, May 10, and will co-star in 2012's John Carter of Mars.

So now that the two World’s best Spy Kids are now grown up, OSS needed to recruit a new one to replace our two heroes.

10 years after the success of first Spy Kids, OSS finally have come across the line to meet agent  Rowan Blanchard as Agent Rebecca Wilson and Mason Cook as Agent Cecil Wilson, they are the step childrens of Melisa Wilson (Jessica Alva) the wife of Wilbur Wilson  (Joel McHale) and also the sister of Ingrid Cortez (Carla Gugino).

Jessica Alva (middle) with the original Spy Kids Alexa Vega (left) and Daryl Sabara (right)

For me the new Spy Kids movie is not just about a kid trying to save the world before bed time, it is not about 3D  or 4D and Effects, it’s not just about the coolest gadgets you could ever had, it’s not just about beating the bad guys, but for me it’s all about “TIME”, from the title itself “SPY KIDS: All the time in the world”, it somehow show’s us or teach us how to value time, it teach us to do now what you can do today and do not wait for tomorrow because we are really running out of time in no time, it’s about spending time with our love ones because life is so short, to spend time wisely, it also teach us to listen to our parents or elderly for they have more experience than us, it teach us to work together and not against each other.

The New Spy Kids Movie is about a bad guy trying to go back in time to be with his Dad, when he was a little boy, he was trapped accidentally in a time travelling machine, because he was hard headed, his father told him not to play in the lab, be he didn’t listen, then one they during the run down of the experiment, he was accidentally trapped inside the time machine for several years, he have witness how his Dad grow old and die.

When he escaped from the time machine, he stole the necklace containing the fallen sapphire stone from outside the planet, because it’s the only thing that could stop the time machine called Armageddon Device, it’s the only thing that could stop him from going back time to be his father, the worse thing is the necklace happened to be owned by Rebbeca Wilson.




"Waste not your time, lost riches can be recover but time wasted never return"

And that’s how the story begins.

Thank you for reading...

D”N

Captain America: The First Avenger (Review)

It has been a week or two since I saw the new Captain America Movie, after watching it I can say that it wasn’t really a movie at all but just a teaser and a preview of who he really was and how he became the symbol of patriotism, the movie was just a theatric premier of his past, Captain America is an American Soldier who was given a chance to serve his country during the World War II and was frozen many times in order to be preserved and awaken if we needs his help.

I really like the costume of Captain America, instead of a tights they make it something like a leather suit to which for me really matched every scene of Chris Evan wearing the Captain America Costume, the producer said, the reasons for this because tights are not yet available during WWII (World War II) and he is a Marines, so he must wear something like a leather suit in order to fit in to every scene.

There is this one scene where Chris Evan rune after the villain who stole the Super Soldier Serum which develop his Body and Physical skills, he was wearing a semi-fit hanging white shirts and a pants which is about 10-15 inches higher to his ankle, there is a lot of criticism I’ve read about this scene, there is one who said that, hanging shirt is not yet the fashion of the late 1940’s so why they let Chris Evan wears like this, but in the movie it was explained well, why he was wearing that kind of cloths, that scene was taken after his body and muscles was enhanced by the scientist to become a Super Soldier, he grew up taller than his original height in the movie, that is why his pants is shorter for him.

I really like the movie from beginning to ending, it was fun and exciting for me, but sad to say, they did not really focus on the life and story of Captain America during 1940’s, they immediately killed the main villain or Red Skull, although I am not really sure if he was already dead or not, and also they killed Bucky too, Bucky is supposed to be his side kick as per the Captain America Comic Book but just like Red Skull, everything is not really clear weather Bucky is really dead or not, because in the Marvel Civil War Bucky was accused of assassinating Captain America.

I also like the idea that power stark appears in the movie, and for your information, Power Stark is the father of Iron Man Tony Stark.

Stan Lee again made a cameo role in the film (which he always does in every Marvel Film). He was sitting and waiting for Captain America to come out, and he said to the guy sitting right beside him “I thought he was taller?”

Above all that, they ended right away the story of Captain America during the WWII, just like what I said this isn’t really a movie but just a teaser, during the last scene of the movie, a plane where Captain America is aboard crushed landed to snow somewhere in Alaska and Captain America was frozen for 70 years, and when he woke up it was already the year 2011.

The fact that he was frozen right away only indicates that they are no longer planning to make a sequel for Captain America and that the movie was just really a preparation for the upcoming 2012 Movie “The Avengers” and also Marvel is not planning to make a stand alone movie for any of the members of The Avengers Teams, they said that this will be the last. (Hmmmm… Truly? I remember Walt Disney said that “Pirates of the Caribbean: At worlds End”, will be the last film for that movie).

I am excited to watch The Avengers.

Thank you for Reading. I'm AL Diwallay the last Avenger....

D”N

Day 2 - A picture of your favorite movie.

Response to 30 Days Picture Challenge.

1986, Bata pa ako noon, marahil edad 6 years old to 7 ng mapanood ko ang Pelikulang Super wan-tu-tri na pinagbidahan nina Tito, Vic, and Joey, sa pag kakatanda ko, ito ang kauna-unahang pelikulang napanood ko sa sinehan, kasama ko ang Aunty ko ng mapanood ko ito, simply lang ang pelikula, pam bata talaga.

Rocky naman ang unang pelikulang natatandaan ko na napanood ko sa Telivisyon noong bata pa ako, Black and White pa ang TV namin noon, di ko na halos tanda ang kwento nito, pero tandang tanda ko pa na nakaupo kami ng kuya ko sa sahig habang nanonood nito, kinokwentohan ako ng kuya ko habang pinapanood namin ang pelikulang ito.

Muslim 357 naman ang kauna-unahang pelikulang napanood ko sa Betamax, wala pa kami noon nito at madarang pa ang pamilyang meron nito, pero ang Uncle ko eh meron na agad sila, hinding hindi ko makakalimutan ng mabaril at mamatay ng batang inaalagaan ni FPJ sa pelikula na nagtulak sa kanya upang lumaban.

Conan the Barbarian naman ang unang pelikulang natatandaan ko na napanood namin sa aming sariling Betamax ng makabili kami, madalas ko na ito mapanood sa telebisyon noon kaso hindi ko pa ito napapanood ng buo, kaya ng makabili kami ng sarili naming Betamax eh ito agad ang hiniram namin sa rentahan.

Hook (1992):, ito naman ang unang pelikulang napanood naming magkakapatid na wala kaming kasamang matanda o sabihin na lang nating chaperon para naman magandang pakinggan, naging kaugalian na namin kasi noong mga bata pa kami, na kapag nakakasama kami sa tindahan namin sa bayan eh pumupunta kami sa sinehan at tinitingnan ang mga pictures ng mga pelikulang pinapalabas sa sinehan. Oks na kami sa ganun… syempre mga bata pa kami noon eh.. kaya naman ng minsan na pumunta kaming magkakapatid na lalake sa sinehan para tumingin tingin eh nakita namin na palabas na ang Hook, kaya nanood kami, takot na takot pa kami noon na manood, nagtanong pa muna ako sa security guard kung pwede kami manood bago kami bumili ng ticket, sa loob naman dahan dahan kaming magkakapatid na naghanap ng mauupuan, at bago kami tuluyang pumasok eh sumilip muna kami sa loob kung maraming tao o hindi, tapos naupo kami malapit sa pintuan para kung sakaling may gulo eh madali kaming makalabas, takot at excitement ang nararamdaman ko sa mga oras na iyon. Kasi naman, unang beses namin nanood ng sine na walang kasama, pagkatapos namin nanood eh pumunta na kami sa tindahan ng mama ko na malapit lang sa sinehan, hinihintay na nila kami duon, nakangiti na siya sa amin at tinanong kami kung nagenjoy ba daw kaming tatlo.

Demolition Man (1994): ito naman ang unang pelikulang napanood namin dalawa pati ng kuya ko dahil sa pagbubulakbol kasama ang isa naming pinsan, sa katunayan, ito ang kauna-unahan kong hindi pumasok sa ekwelahan at bagkos ay nag-absent na lang upang makapanood ng pelikula sa sinehan. Naalala ko pa ng paakyat na kami sa taas upang manood eh tinitingnan ko pa ang poster ng pelikula ni Johnny Depp na Secret Windows at bago kami pumasok sa sinehan eh bumili muna kami ng snack sa tindahan nito at binigyan pa kami ng isang lalake na iyon ng bente dahil nakita niyang kulang na ang pera namin upang makabili ng pagkain, narinig niya kasi na sinabi ng kuya ko na itabi na namin ang pamasahe pauwi, tapos nasabi ng pinsan ko na kami na lang ang bibili ng pagkain dahil kulang na ang pera namin at makikihingi na lang siya sa amin, marahil naawa sa amin ang mama kaya binigyan kami ng lalakeng iyon ng pera. Yahoo.

George of the Jungle (1997): ito naman ang unang pelikulang napanood ko sa sinehan kung saan eh nakipag date ako sa isang magandang babae na ehem eh sinagot naman ako, yahoo, siya ang unang Boy Friend ko sa College, eh Girl Friend pala.

Titanic (1998): ito naman ang kauna-unahang pelikulang napanood ko ng maraming beses sa sinehan, dahil kasi sa tuwing merong gustong manood nito noong pinapalabas pa ito sa sinehan eh ako parati ang nagiging chaperon nila, mula sa mga Maids namin, kamag-anak at kung sino-sino pa eh ako parati ang tinatawag upang samahan sila, mga 12 times ko ata napanood ito, well ok lang naman eh no, total mura lang naman ang ticket noon, naaalala ko pa na sa halagang Php15.00 eh makakapanood kana ng sine pero ngayon, tumataginting na 120-150 na ang bayad, hindi pa iyon iMAX hah….

Soal nya siapa (The question is who?) yan naman ang kauna-unahang Malaysian Movies na napanood ko, favorite ko rin yan, lalo na ang bida nila na si Eera Fazira na isa sa pinaka sikat at magandang actress sa Malaysia. 2003 ng mapanood ko ang pelikulang iyan.

Karate Kid (2010): yung pelikula naman ni Jackie Chan na kasama si Jade Smith na Karate Kid ang huling pelikulang napanood ko bago ako pumunta dito sa Saudi last year, kaya naman naging memorable din ito sa akin at naging favorite movie ko rin ito, dahil narin sa noong mapanood ko ito eh parang nagbalik sa akin ang kabataan ko, kasi naaalala ko noon ang Original na Karate Kid, wow.. masyado pa akong bata noon, kapag napapanood ko ito eh naglalagay agad ako ng tela sa ulo ko upang gayahin si Daneil Son sa original karate kid.

Marami akong pelikulang gusto at paborito, sa katuyan isa dito ay ang X-Men One, na hanggang ngayon ay halos kabisado ko ang bawat linya ng bawat main character nito, pinatunayan ko ito last time sa mga kasama ko, may kopya kasi ang kaibigan ko nito at gusto niyang makita kung talagang totoo ang sinasabi ko, kaya ayun, pinanood namin at sinabayan ko ang bawat salita nila sa loob ng pelikula, tawa sila ng tawa.

Bukod kasi sa panonood eh pinipilit ko rin kasing pakinggan ang bawat salitang sinasabi nila, talagang concentrate ako kapag nanonood ako, focus ako sa bawat galaw nila, hindi lang yung action ang pinapanood ko kundi pinapansin ko rin pati ang mga visual effect, cinematography, settings, story lines at higit sa lahat script nito, kaya naman madalas eh tumatatak sa isip ko ang mga famous line nila, marami akong memorized na linya sa mga favorite movies ko.

Hindi ko na mailalagay ang lahat ng paborito kong pelikula, dahil sasabihin ko sa inyo, napakarami, sobra, mula sa local films natin, hanggang sa mapunta sa ibang bansa tulad ng Malaysia, China, Thailand at Europe eh marami akong paborito at higit sa lahat Hollywood, pero Hollywood lang at Pinoy ang pinakita ko ngayon at isang Malaysian Film, kasi talagang hahaba ang blog ko kapag di ko pinigilan ang sarili ko. eheheheh…

Pero alam niyo ba, na sa lahat ng pelikulang gusto ko at napanood ko eh ang Armageddon ang kauna-unahang pelikula na nagpa iyak sa bato kong damdamain, opo, sobra akong naiyak at hindi ko mapigilan ang bawat patak ng mga luha sa mata ko, ng mapanood ko ang pelikulang ito, naiyak ako sa parter ng kung saan eh nagpapa alam na si Bruce Willis sa kanyang anak na si Liv Taylor.

Isipin mo hah… ipinagpalit niya ang kanyang buhay sa kaligayahan ng kanyang anak, nagpakamatay siya upang mabuhay lang ang lalakeng mahal ng kanyang anak, isang dakilang pagmamahal ang ipinakita ni Bruce Willies sa pelikulang iyon.

Toy Story 3 naman ang kauna-unahang animated movies na nagpaiyak sa akin, Oows!!!! pak boom, Uu, naluha ako ng husto sa pelikula, kumbaga natouch ako ng sobra, ehehhehe, hindi ko ini-expect na may halong matinding drama ang pelikulang iyon, naikwento ko na ito noon, kung gusto niyo basahin pindutin lamang ito.

Isa sa mga paborito kong libangan ay ang manood ng pelikula, isa ito sa mga gawain na hindi nyo pwedeng alisin sa akin. Maraming salamat po sa inyong pagbabasa.

“You need three things in the theater - the play, the actors and the audience, - and each must give something”

D”N