Sigurado ako na merong mga bagay sa mundo na ating pinagsisisihan, at sigurado ako na minsan sa buhay natin nasabi natin na “SANA _________” na may halong lungkot at pagsisisi, anot-ano pa man ang dahilan natin, alam ko na minsan sa buhay natin ay meron tayong nais balikan.
Ang
susunod ay mga bagay na pinagsisisihan ko pero taos puso kong ipinagdarasal na
sana ay matutunan ko nang tangapin.
SANA pinagbuti ko ang
aking pag-aaral, hindi ko naman literally na hindi ko siya pinagbuti, pero sana
dinoble ko ang aking pagsisikap na makatapos, di sana eh Degree Holder ako
ngayon, pang dalawang taong kurso lang kasi ang natapos ko, yun ay ang Computer
System Design and Programming sa AMACLC. Noong natapos ko ang aking kurso,
nabigyan ako ng parangal na Programmer of the Year, kaya masasabi ko na sana
masdinoble ko pa ang aking pagsisikap.
SANA noon pa ako nagabroad
dito sa SAUDI, ngayon ako nagsisi kung bakit ngayon lang ako nagabroad, sana
marami na akong pera ngayon, sana by this time eh ang pagriritiro na sa Saudi
ang inisip ko, sana by this time marami na akong naipundar at hindi yung saka
pa lang ako naguumpisa, napakaraming taon pala ang sinayang ko sa Pinas na
dapat sana ay narito na ako at nakikipag sapalaran, sana ngayon ay isa na akong
tunay at ganap na OFW.
SANA noon ko pa
pinag-aralan kung papaano mag-ipon ng pera, sana noon pa ay masasabi ko na na
magadna ang financial status ko, di sana ako nahihirapan ngayon pagdating sa
mga gastusin, di sana ako nangangapa ngayon kung saan ako maghahanap ng pera
para makapagpatayo ng maliit na negosyo.
SANA
noong 2003 ng makapunta ako ng Malaysia eh hindi na ako umuwi, kahit na wala
akong Working Visa eh sana nakipagsapalaran na lang ako bilang T&T, di sana
baka ngayon ay nakakuha na ako ng mga pekeng citizenship nila doon, di sana
magaling na magaling na akong magsalita ng Malay, baka nga by now eh may sarili
na akong Condo Unit doon at sasakyan.
SANA noon ko pa ginawang
seryosohin ang pagboblog, dahil ngayon ko lang nalaman na masarap pala ang
magsulat at talagang nakakagaan ng loob, kahit konti lang ang aking mambabasa
eh masasabi ko parin na talaga namang nagpapsaya na ito sa akin, peksman, laking
ginhawa sa damdamin ang meron kang mapaglalabasan ng iyong mga hinaing.
SANA umuwi ako ng maaga
noong July 8, 1999, di sana eh inabutan ko pang buhay ang lola ko, siya kasi
ang nagalaga sa akin noong bata pa ako, siya ang aking mahigpit na kakampi sa mga
umaapi sa akin, nagkaroon siya ng malubhang karamdaman na siyang naging sanhi
ng kanyang pagpanaw, mabait at sobrang maalagain ang aking lola, kaya naman
sobra na namin siyang namimiss.
SANA hindi ako nagtrabaho
sa Forex, di sana wala akong hinanakit ngayon sa may ari ng account ko at kahit
kanino sa pamilya ko, naging mahirap kasi ang pagkatalo ng account na hawak ko
sa Forex, halos isang milyon din ang nawala sa amin, dahil ang may ari ng
account ko ay ang mismong nagluwal sa akin, ang aking inah, ayaw ko nang
edetalye kung ano ang nangyari sa account ko at kung anong klaseng nigosyo
meron ako, basta pinagsisisihan ko na iyo.
SANA hindi ko tinanggap
ang unang Job Assignment ko ng mapunta ako dito sa Saudi, dahil yun talaga ang
nagbigay sa akin ng sakit ng ulo, may choice naman ako that time para mamili ng
trabaho na ibinigay sa akin, pero hindi ako umayaw, marahil gusto ko
magpaimpress sa aking amo, kaya ako rin ang dapat sisihin, naging masyadong
kumpiyansa rin talaga kasi ako sa sarili ko eh, kaya ganon.
SANA noong sinabi ng dati
naming resident supervisor na indiano na may deduction ako na 1000 Riyal dahil
sa device na naiwala ko eh sana kinausap ko ang accountant ng opisina namin
kong talagang may deductions nga ba talagang nangyari at sana tinawagan ko rin
ang dating Manager ko sa dating department na kung saan ako unang na assign eh
di sana naging maayos ang lahat at ang perang kinaltas sa akin ay napunta mismo
sa dati kong manager, at hindi ako naloko ng dati naming Resident Supervisor.
SANA noong makipaghiawalay
si “She who must not be named” sa akin noong 2008 eh sana hinayaan ko na lang
siya, di sana ako nandidiri sa sarili ko sa mga pinaggagawa kong kalokohan noon
para maipaglaban lamang siya, di sana may mukha pa akong ihaharap sa mga kaibigan
ko, kamaganak at kapatid, di sana ako nanliliit ngayon sa tuwing naaalala ko na
minsan sa buhay ko eh ipinaglaban ko siya sa kabila ng ginawa niya. Ngayon ako
nagsisisi kung bakit ko pa siya ipinaglaban.
Marami
pang mga bagay ang pinagsisisihan ko, ganyan naman talaga yan eh, hindi tayo
normal kung hindi tayo nagsisisi sa isang bagay, pero anot-ano pa man, basta
ang mahalaga ay ang pangako ko na kapag mabibigyan ako ng isa pang pagkakataon
upang itama ang isa man sa mga nabanggit ko ay hindi ako magaatubiling
pagbutihin ito, hindi naman natin kailangan balikan ang nakaraan para maiwasto
ito, kailangan lang nating matuto rito upang sa susunod eh alam na natin ang
ating gagawin.
Maraming
salamat po.
D"N
ang mahalaga sa lahat meron kang dinaanang isang bagay na nag iwan ng mga alala at aral sa buhay na bumuo ng kung sino ka ngayon.Embrace it as a teacher as it was.
ReplyDeleteProgrammer of the year wow!iba ka Al.Malayo pa ang iyong mararating.
Uu mond.. malayo pa ang mararating.. pangarap ko na ngayon makarating ng Amerika.. eheheheh
ReplyDeletenalungkot naman ako dahil madami ka pinagsisisihan AL.. sana hindi mo i-take negatively comment ko.. sabagay pinagdarasal mo naman na sana maka-move on ka na sa mga SANA.
ReplyDeletePayo ko lang... make use of your time today.. don't waste it on contemplating on what had happen from the past.. but ponder on and use it to plan for tomorrow...
lahat tayo may chance to dream big... and everyone deserves a failure..kase minsan ang failure naman talaga ang tutulong sa tin makamit mga dreams natin.. kaya kung ano man ang mga pinagsisisihan mo.. wag mo isipin na kahit isa jan eh naging hadlang para maging ano ka at para maging maunlad ka...
isipin mo lahat sila eh mga small step to a gian mankind na someday babalikan mo.. at iisipin mo.. kung hindi nangyari ang lahat ng yan di mo mararating ang patutunguhan mo..
alam ko magulo ang sinabi ko..at in a way wala ako karapatan mag payo... pero.. alam mo na... nagbabalik ako.. at na-miss ko mag comment sa blog mo AL. ALLLLLLLLLLLLLLLLLL!!! :)
Ganyan talaga ang buhay,ngayon siguro marami kang pinagsisisihan pero pasasaan pa pag dating ng tamang panaohon doon mo makikita ang mga magagandang dahilan kung bakit nga ba nangyari yaong mga bagay na iyon.
ReplyDeleteHindi natin hawak ang buhay natin; tanging papel natin dito ay mabuhay base sa kung anong plano ng diyos sa atin. At lahat ng nakaplano sa buhay natin ay pawang mabubuti kung ngayon siguro nagtataka ka kung bakit nga ba ang daming maling nangyayari sa iyo pero pag lipas ng isa o higit pang mga araw doon mo maiintindihan ang lahat.
huwag kang mabuhay sa nakaraan o nakalipas sa halip mabuhay ka sa kasalukuyan at huwag masyadong pakaisipin ang hinaharap.