Ligpit

Hi everyone… I’m back… but not yet for good.. I am still busy… I am preparing my things… kasi by Thursday… finally babalik na ako ng Dammam City… I will be leaving Riyadh… I don’t know if this is for good… but as of now I think it is… babalik na ako sa main office ng aming contractor… hoping that they will release my as soon as I get there…. But I doubt, kasi sa June 21 pa ma- end ang aking kontrata sa kanila… so hawak pa nila ako sa aking betlog hanggang sa petsang iyon… pwede pa nila akong isupply sa kahit na anong kumpanyang gustong kumuha ng aking serbisyo…

Ahhh… marahil nagtataka kayo kung ano ang ibig kong sabihin no… ganito kasi yun… hindi ako derektang nagtatrabaho sa kumpanyang pinapasukan ko ngayon… bale may isang ahensya na humahawak sa amin… katulad ng mga sekyurity gward natin dyan… may isang ahensya rin na humahawak sa kanila… so ganun… ang sweldo namin ay nanggagaling sa ahensya at hindi sa kumpanya.. kaya kapag hindi pa natapos ang aming kontrata sa ahensya… pwede pa nila akong ibugaw sa mga Arabong makukulit. Paksyet lang di ba...

Kaya ito pauwi na ako ng Dammam, sa Dammam kasi ang opisina ng ahensyang humahawak sa aking betlog e, kaya kailangan ko ng bumalik doon, kasi narelease na ako sa kumpanyang pinapasukan ko dito sa Riyadh… malungkot dahil napamahal na sa akin ang Riyadh… malungkot dahil di ko ito inaasahan na magiging ganito ang pagtatapos ng aking karir sa kumpanyang pinapasukan ko ngayon, ang inaasahan ko e sa June pa ako matatanggal dahil sa June naman talaga ako magreresign dito e… pero minalas tayo… well ayaw ko na pagusapan ang punot dulo ng pagkatanggal ko doon…  basta last day ko na sa opis noong April 14…. so ayun…

Well… siguro… masaya na rin ako… dahil sa pagbalik ko sa Dammam… makikipag usap sa akin ang pinaka may-ari ng ahensya namin… so maaari ko siyang sabihan na gusto kong magpasupply bilang Graphics Designer o di kaya AutoCad Operator, pwede na rin sigurong Web Developer no… pero di pa ako pwede sa web development… kasi kulang pa at hilaw na hilaw pa ang pagkakaluto sa akin… need more practice pa… need more and more… di ko pa masyadong kabisado ang .PHP at .CSS ahahahah… onti pa… onti pang insayo matututunan ko rin yan… nakaya ko ngang mag self-study dyan… ano pa kaya kung kumuha na ako ng short course sa informatics di ba… paksyet… baka makagawa na ako ng sarili kong Facebook o kaya Twitter… tatawagin ko itong Twitface+… isang app na pinagsama ang mga matitinding social networking site sa mundo sa henerasyon natin ngayon… ah yeah… ako na di ba… chos…

Kahit papaano eksyated din akong bumalik sa Dammam… kasi balita ko… isusupply daw nila ako sa Jubail City… isang industrial city ng Saudi… naroon ang mga malalaking planta ng Saudi tulad ng ARAMCO (pinaka malaking Oil Company sa mundo), SABIC (Pinakamalaking Petro Chemical sa mundo), marami pang iba… di ko na kabisado kung ano-ano pa ang mga kumpanya doon… basta malalaki lahat… yun bang tinatawag na Multi-Million Dollar Company… na parang tanging si Bill Gate lang ang may kakayahang magpatayo nun… sa SABIC nga lang (sa SABIC nga pala ako nagtatrabaho bago ako natanggal….) mahigit 450 Billion ang income nila sa taong 2011… saan ka pa… kaya nga ang mga charity at mga sponsorship na binibigay ng SABIC sa mga proyekto ng mga ilang ahensya ng Arabo e kaliwat-kanan e… kasi nga dahil sa laki ng kanilang kinikita kada taon… take note… bilibitornat… sabi nila limang million daw ang income ng SABIC sa kada limang minutong lumilipas… toksyet lang di ba… pero di ako sure doon…

Kaya nga kahit papaano… e nanghihinayang ako… dahil tatalikuran ko na ang isang kumpanyang tanging sa panaginip mo lang maiisip na makakapagtrabaho ka… isang kumpanya na nakatayo na ng mahigit tatlong dekada… isang kumpanyang kakaiingitan ng lahat ng kumpanya… pero ok lang… may kagandahan naman ang naidulot sa akin ngayon… dahil alam niyo bang para akong isang artistang nanalo ng best actor sa FAMAS Award o di kaya ng ACADEMY Award ng Hollywood… dahil ngayon kahit saang kumpanya pa ako mag-apply… e tanggap na agad ako… kaliwat-kanan ang alok sa akin na magTV Guesting… dahil astig na daw ako… dahil nakagawa ako ng Pelikula sa SABIC sa loob ng dalawang taon… ano pang hinihintay niuo… sakay na…. Hindi ko lang matanggap-tanggap ang mga project na binibigay ng mga producer sa akin at ng mga derektor sa akin… dahil nga hawak pa ng ahensya ang aking betlog… pero ok lang dalawang buwan na rin lang kasi ang hihintayin ko… at tuwalala…  uwian na… uwian na… yahoooo

So pano ba yan mga pards… hanggang dito na lang muna ako… mwahhahahaha… magliligpit na ako muli ng aking mga gamit…. Yahoooo….. papaano ko kaya ililigpit ang cabinet ko at kama ko… hmmmm….

Ok siya…. Paalam na mo na sa ngayon… baboos….

Music and Lyrics 006: Can't Cry Hard Enough

3^rd floor, Phase I, room 309, III Mercury ng Zamboanga City West High, tanda ko pa, nasa pasilyo ako, nakadungaw pababa, kitang kita ko sila, paksyet, magkasama na naman sila, kung nakakamatay lang ang pagmumura, siguradong kalansay na ang lalakeng yun ngayon, dahil sa tuwing nakikita kong magksama sila, di ko siya tinitigilan hanggat di siya natatadtad ng mga mura ko.

II Graphite, 2^nd year high school ako ng maging syota ko “Si“, maganda, matalino, at kamukha ni Joyce Jemenez, one length ang buhok, kaliwete at higit sa lahat morena,  malakas ang kanyang sex appeal, sa love letter ko siya unang nilagawan sa love letter din niya ako sinagot at sa love letter din niya ako binasted, yahoo, ako na ang hari ng love letter, kasi bukod sa pagbasted niya sa akin sa love letter, sa kanya ko rin kinukuha ang mga stationeries na ginagamit ko sa pinapadala kong mga sulat sa kanya, ako na di ba?

Nakalimutan ko na kung ano ang pinag-awayan namin, basta ang naaalala ko, kinabukasan may pinaabot siyang sulat sa akin, masaya naman akong nagbasa, kasi akala ko makikipagbati na siya sa akin, yun pala, nakikipag hiwalay na ang lola mo, tae, putakte, umiyak ang ilong ko ng mabasa ko ang sulat niya, packing tape, for the first time in my life, nakatikim ako ng pambabasted ng isang bakla e este babae pala, siya aking unang nakarelasyon, bagamat matatawag na puppy love e naging masaya naman kaming dalawa, naging maharot at marupok ang aming pagsasama, siya rin ang unang nambasted sa akin, huhuhuhu….

Nang dumating ang summer, sobra ko siyang hinanap-hanap, namiss ko ang mga kulitan namin, namiss ko ang paghaharutan namin, namiss ko ang habulan namin, namiss ko ang kanyang nguso habang kumakain ng puding sa canteen na sinasabayan pa niya ng pamaya-mayang pagsinghot sa tumutulo niyang sipon, yahoo, gandang-ganda ako sa kanya, tapos ngingisi-ngisi siya sa akin at sasabihin niyang pakagat naman ng banana-Q mo, ako naman bilang isang nagbibinatilyo, masaya na ako sa ganoong sestema, ibibigay ko naman sa kanya ang banana-Q ko at pakakagatin siya.

Unang araw ng pasukan ng 3^rd year, masayang-masaya akong pumasok sa eskwelahan namin, bagamat alam kong magkaiba na ang sekyon namin, ok na rin sa akin, kasi alam kong makikita ko rin naman siya pagsapit ng uwian, pwede ko siyang sabayan sa paguwi, pwede ko siyang pasakayin ng jeep, pwede ko na siyang ilibre ulit ng puding, pero nagkamali pala ako, dahil ito nga, toksyet, magkasama na naman ang dalawa, saan ba sila nagkakilala, paano sila naging magnobyo’t nobya, tae talaga, napaka sakla nito, sa loob ng isang taon, noong 3^rd year high school ako, di ko masasabing lubusan ang kasiyahan ko, dahil sa sakit na nararamdaman ko sa tuwing nakikita ko silang magkasama, napapailing na lang ako at napapatanaw sa dalampasigan na nasa harap lang ng aming paaralan, nag-iisip, nagtatanong, saan ba ako nagkamali, Katapusan na ng mundo ko, LORD BAKIT AKO PA???? ANO ANG NAGAWA KONG KASALANAN, gusto kong magwala, gusto kong sumigaw, gusto kong umiyak, but I can’t cry hard enough. NAKSSSSS….

Kinailangan ko magtransfer ng paaralan noong 4^th year high school na ako, para makalimutan ko lang siya, kinailangan kong iwanan ang aking mga naging katropa sa West-High, para mahanap ko ang aking katahimikan, syet-toksyet, kinailangan ko pang gawin ito, para matagpuan ko ang aking sarili. Yahoo ako na….

Can’t cry hard enough, It was 1992, halos kasabayan ng kantang ito ang kantang Heaven Knows ni Rick Price, isa rin ito sa mga paborito kong kanta, paksyet, na hanggang ngayon e talaga namang napakasarap paring pakinggan, ito ay kantang nagmula sa William Brothers, Can’t cry hard enough, sa tuwing naririnig ko ang kantang iyan, ang mga bagay na pumapasok sa isipan ko ay ang mga unang karanasan ko noong High School pa lang ako, I-Bravo sa MEIN College High School, at sa West High noong 2^nd and 3^rd year ako tapos balik sa MEIN College ng mag 4^th year na ako, mula noon, hanggang ngayon naging paborito ko na ang kantang iyan, paboritong kantahin sa tuwing nalulungkot ako, sa tuwing masaya ako,  sa tuwing nagiisa ako, at higit sa lahat sa tuwing nasa loob ako ng aming kubeta. Masarap din yan kantahin lalo na kapag sintonado kang katulad ko, nyehehehe.

Anyway here is the song, like what I’ve said it is originally from William brother’s but I can’t find the original in Videokeman.com so I will just give you Jed Madela’s version of Can’t cry hard enough.

Can’t cry hard enough.

Jed Madela

I’m gonna live my life

Like everyday’s the last

Without a simple goodbye

It all goes by so fast

And now that you’re gone

I can’t cry hard enough

No I can’t cry hard enough

For you to hear me now

Can I open my eyes

And see for the first time

I’ve let go of you like

A child letting go of his kite

There it goes

Up in the sky

There it goes

Beyond the clouds

For no reason why

I can’t cry hard enough

No I can’t cry hard enough

For you to hear me now

Can I look back in vain

And see you standing there

With all that remains

Its just an empty chair

And now that you’re gone

I can’t cry hard enough

No I can’t cry hard enough

For you to hear me now

There it goes

Up in the sky

There it goes

Beyond the clouds

For no reason why

I can’t cry hard enough

No I can’t cry hard enough

For you to hear me now




here is a video of song from William Brothers


Can't cry hard enough

enjoy

Shukran

Round About

Here I am again with my Survey-Survey Series… it’s all about me and will always be…. Since no body is asking me to be in their guest list (maybe because I am not that popular to attract readers…..) … well who cares… I can make one of my own… ehehehehe… I decided again to put myself in the hot seat of my own blog… hyehehehe…

Ok let’s do this…

Round About  
Eye Color:  Pure Black…
Hair Color:  It’s black but if it grows longer it become between black and brown….
Height:  I have a cute height.
Favorite Color:  Black and Orange.
Screen Name:  musingan
Favorite Band:  Too many to mention…. RHCP, EHEADS
Favorite Movie: Too many to mentions…. To named few (Armageddon, Spiderman, She’s All that, Scar Face).
Favorite Show: I am addicted with Walking Dead right now… 
Your Car:  My Car???? Why how about your car?
Your Hometown:  Zamboanga City.
Your Present Town:  as of now I am in Riyadh City, KSA.
Your Crushes First Name:  Anne.
Your Style:  I am just an artist who can appreciate the Hip-hop and Thrasher…

Have You Ever 
Sat on your rooftop?  Hahahahaha.. My room is on the roof top now…
Kissed someone in the rain?  YES… oh yeah…
Danced in a public place?  Ahahhaha… of course I did…
Smiled for no reason?  Hahahahahaha… I am guilty…
Laughed so hard you cried?  Hahahha.. oh men… I sure I did…
Peed your pants after age 8?  Hahahha… this is something… yes yes yes….
Written a song?  I even recorded it… my own song…..
Sang to someone for no reason?  Yes…. It was horrible…
Performed on a stage?  “YSM: One Magical Night… yes… I did…”
Talked to someone you don't know?  Mostly inside a bus..
Made out in a theatre?  What do you mean.. as in sex??? It was just an intimate dating…
Gone roller skating since 8th grade?  I used to… but I was freshmen in collage then…
Been in love?  YES!!!! Long time ago….

Who was the last person to 
Say HI to you?  Our Tea boy here in the office… just awhile ago.
Tell you, I love you?  My niece… she tell me that she loves me.. last night.. in chat room then asked me to buy PSP for her…
Kiss you?  My Mom…. Two years ago…
Hug you?  My friend.. who is in Dammam now…
Tell you BYE?  I think yesterday… one of the scientist here in our department.
Write you a note?  Hahahha… my supervisor… asking for something…
Call your cell phone?  Dexter.. just awhile ago…
Buy you something?  Sad to say… none… as of these days….
Go with you to the movies?  Chelle and her boyfriend….. last two years ago….
Sing to you?  None…
Write a poem about you?  Ahahhahha… we call each other TOL… because she is one of my bestfriend…
Text message you?  My father who is in the Philippines writher now. It was yesterday.

What's the last 
Time you laughed?  Just now… when I read this questions.. It made me laugh…
Time you cried?  That was two months ago.. when I heard a bad news … it made my tears fall… just a few tears…
Movie you watched?  Can’t remember.. I am more into series now… I’m watching “No Ordinary Family” now….
Joke you told?  I do joke every now and then… 
Song you've sang?  On our way here… I sing skyline pigeon…
Time you've looked at the clock?  Just now.. 11:01am
Drink you've had? Water… 
Book you've read?  “Eros: huwag lang di makaraos”
Food you've eaten?  “Hopia… I am eating right now”
Shoes you've worn?  My old wacky Diesel Shoes…
Store you've been in?  can’t remember the name… but it was in Batha…

Can You 
Write with both hands?  Yes… but not in good pattern…
Whistle?  Yes again…
Blow a bubble?  Yes….
Roll your tongue in a circle? Yes…. 
Cross your eyes?  Ahahahah.. of course…
Touch your tongue to your nose?  Nope.. I can.. But I know someone who can do that…
Dance?  Nope….  
Stay up a whole night without sleep?  Yes… I am a former Call Center Agent in the Philippines…
Speak a different language?  Yes… I can speak a little Malay and Arabic…
Impersonate someone?  I haven’t tried it yet.. but I think I can….
Prank call people?  Nope…. Never did….
Make a card pyramid?  I tried before… but I failed
Cook anything?  I always cook….

Finish The Line 
If i were a... “Superhero… it would be cool”
I wish ...  “I could be.. every little thing you want….”
So many people don't know that ...  “I am fun to be with… easy to be loved… I am cool and has a nice attitude….”
I am ...  “Just I am… nothing more and nothing els…”
My heart ...  “Goes shalalalala… Shalala in the morning… goes shalalalala… Shalala in the sunshine…”

And there you go…. My never ending survey about myself… ehehehehe

Thanks

Dahas

Habang nag-iisang nagpapahinga si Elina sa ilalim ng puno ng mangga sa likod bahay nina Tata Temyo, tahimik naman siyang pinagmamasdan ni Lando ang kanyang amahin, simula’t sapol pa lang inaabangan na niya ang paglaki ni Elena, walang sino mang lalake ang pupuwedeng lumapit dito kundi siguradong uuwing bugbug sarado, alam ito ni Elena, pero wala siyang magagawa, dahil sa kanilang baryo si Lando na ang pinaka-tandang, siga ng lipunan, salot ng bayan, walang sino man ang nangahas na labanan siya, kaya wala siyang magawa sa pagpoprotekta sa kanya ni Lando ang kanyang amahin, total na-isip niya na mukhang nakakabuti naman sa kanya ito, dahil hindi siya natulad sa iba niyang mga kaibigan at kakilala na maagang nabuntis dahil sa kakalandi, total ika niya, hindi naman siya ginugulo ni Lando, yun nga lang minsan e naaasiwa siya kapag alam niyang nasa paligid niya ang lalakeng iniiwasan.

Sa araw ngang ito, dumating ang kanyang kinatatakutan, habang tahimik siyang nagpapahinga sa ilalim ng punong mangga, hindi niya napansin ang paglapit naman ng panganib sa kanya, si Lando na mukhang nababaliw na, nagulat siya ng makitang nasa kanyang likuran na ito, “Lando?” sambit niya, “Elena” sagot naman sa kanya ni Lando, “Kamusta ka na, matagal na akong naghihintay na maangkin ka, at ngayon ito na ang pagkakataon, mapapasakin ka na”, pagpapatuluy ng lalake sa kanyang sinasabi, “Huh? Anong ibig mong sabihin”, may halong kaba ang kanyang boses, alam niya na lahat ay pupuwedeng gawin ni Lando dahil alam niyang walang papalag dito, lalo na’t wala ang kanyang Amo, alam niyang siya’y nasa piligro, ngumiti lang ang lalaki at lumapit sa kanya, lumayo naman siya at akmang aalis para humanap ng saklolo, pero huli na, umikot sa kanya ang lalake saka siya hinawakan sa ulo, “Saan ka pupunta Elena?” , “Lando kung ano man ang iniisip mo, maawa ka, huwag mo ng ituluy”.

Pero wala na rin siyang nagawa, tuluyan ng nakuha ni Lando ang kanyang pagkababae, pumaibabaw agad ito sa kanya, habang hawak-hawak siya nito sa kanyang ulo, kitang-kita naman ito ni Emilio, ang lalakeng kanyang hinahangaan, pero wala rin itong nagawa, takot ito kay Lando, pumikit na lang ito habang tinatawag ni Elena ang kanyang pangalan, tiniis niya ang babaeng minamahal na ginagahasa ni Lando sa likod bahay nina Tata Temyo, nagmamakaawa si Elena habang nagpupumiglas, “Lando maawa ka”, pero huli na, dahil nairaos na ni Lando ang kanyang init sa dalaga ng walang nakikialam, nailabas na ni Lando ang lahat ng kanyang kinikimkim na init sa katawan, nanlulumong iniwan ni Lando si Elena habang umiiyak, walang nagawa dahil sa kanilang bayan, si Lando ang batas, gustuhin man niyang magreklamo, wala rin siyang magagawa, dahil habang papalayo si Lando, nakita niya ang kanyang Amo at mukhang natuwa pa sa ginawa sa kanya ni Lando.

Nagtatago si Elena, marahil nahihiya sa nangyari sa kanya, makalipas ang ilang araw, sa wakas napisa na ang mga Itlog ni Elena, tuwang-tuwa si Tata Temyo, dahil nakabuo na naman ang kanyang Tandang na si Lando, ang kawawang si Elena, ngayon ay inahin na.

Tiktilaooookkkkk…. Happy April Fools Days.